ফাগুনৰ বলিয়া বা

মোহন কুমাৰ দাস

​

অনাদিৰ নৈসৰ্গিক শোভাৰ বসন্তৰ জিলমিল আকাশ

বৰষাৰ বৃষ্টিত আচ্ছাদিত শৰতৰ পূৰ্ণিমাৰ জোনাকী

জয়াল ৰাতিৰ নিকৰুণ বানত সলিল সমাধি বসন্তৰ চৈ দিয়া নাও

মধ্যাহ্ন সুৰুযৰ দাবাগ্নিত তচনচ নীলিম সমুদ্ৰৰ গৰ্ভ

লাৱণি উদ্যানৰ শীতাৰ্ত গোলাপত উন্মুক্ত বিৰাগৰ সুবাস

উন্মনা যৌৱন উপালম্ভত উদ্ভ্ৰান্ত আজি দুৰ্বাসাৰ প্ৰভাস তীৰ্থ

ৰতি প্ৰদ্যুণ্মৰ গুপন প্ৰণয়ত উদ্ভাসিত যৌৱনৰ প্ৰতীক্ষাৰ অন্তত

সম্বৰৰ সমাধিত হব সয়ম্বৰ, দ্বাৰকাত বলিব বসন্তৰ বা

শুকুলা ডাৱৰে এমুকুৰা হাঁহিৰে বৃন্দাবনত  বৰমালা পিন্ধাব যেতিয়া।

মই কবিতা 
                   কুঞ্জ বুজৰ বৰুৱা 
                   উত্তৰ লক্ষীমপুৰ 
                                                      
মোৰো বিপক্ষত অভিযোগ আছে

নীলাভা সাগৰৰ নীলা আকাশৰ আৰু...

নীলা নদীক একেকাৰ কৰি থওঁ

ফ্ৰেমত ভৰাই বোলে মই

ব্যৰ্থ প্ৰেমিকাক

আকোঁৱালি নাটকৰ অভিনয়ত

মই হওঁ ...

অতীততো ৰাজ মহলত আশ্ৰয় লওঁতে

নদীবোৰ জুৰি বোৰ

সুজলা সুফলা পাহাৰবোৰ

যুগান্তৰ জহি খহি গ'ল

চৰাইবোৰ, পখিলাবোৰ

মৌ মাখি বোৰ

কেইবা দশকলৈ বোলো নিথৰ আছিল

আৰু অনুপস্থিতিত

অনু কণিকাত সিহঁত

ফছিল হৈ পৰিছিল।

আজিও মোৰ অনুসুচনা হয়

কিমান যে লহপহীয়া পৃথিৱীখন

বাস্তৱৰ পৰিঘটনা বোৰ

গৃহ যুদ্ধৰ সম্ভাৱনা বোৰ

বন্ধুকৰ গুলিৰ আগত থকা

ত্যাগী মিছিল বোৰ

কিন্তু আনুসন্ধিছো মনবোৰ

বহুবাৰ মই স্পৰ্শ কৰা নাই।

​